1,5 week na de brand kregen we een appartement om in te wonen, dit huren we van de gemeente en dus zitten er huisregels aan vast. Onder andere: geen huisdieren. Hier konden we ons toen eenvoudig bij neer leggen, omdat er zoveel roering en spanning was rondom Emma. Eind deze zomer begon het toch erg te knagen, vooral bij mezelf maar ook bij Lex en de kids. Het is zo stil als het stil is. Dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken en een mail gestuurd naar de gemeente, gevolgd door een soort van officiele aanvraag of we hier toch een hond mogen hebben voor korte periode. Om een lang verhaal kort te maken; we kregen halfverwege oktober toestemming! Ik had al zitten neuzen naar een herplaatster. Maar als er een hond hier enigzins in de buurt was, werd het bijna in strijd om in aanmerking te komen. Mijn oud collega vertelde al voor die tijd dat ze haar teefje opnieuw wou laten dekken door meneer Kibo de poedel. Dit zat in mn achterhoofd, maar wou eigenlijk toch een iets oudere hond. Het zoeken hierna bracht nogal veel stress en onrust met zich mee voor me. Toen zei Lex op een avond dat ik maar een reutje moest reserveren van Happy en Kibo mocht de dekking geslaagd zijn. Nu bleek dat de dekking al had plaats gevonden en begin november kregen we het nieuws dat ze inderdaad drachtig bleek te zijn. Op 30 november zijn er 7 gezonde pups ter wereld gekomen.
Afgelopen dinsdag waren ze 8 dagen oud en zijn we voor het eerst langs geweest.
Deze onderste foto kreeg ik die maandagavond ervoor. Hij heeft nog 2 broertjes, 1 bruine en 1 zwarte met en nog meer gegolfde vacht. Maar toen ik dit zag wist ik het; dit is Bassa! Hij lijkt nu als enige van het nest gladharig, maar krijgt naar van loop van tijd ook een mooie krullebos.
